W Szczawnie Zdroju występują trzy żródła wod mineralnych których używa się do kuracji pitnej są to: "Mieszko", "Dąbrówka" i "Młynarz". Do inhalacji stosuje się wyłącznie wodę "Mieszko". Do kąpieli leczniczych, które niekiedy stosuje się w schorzeniach alergicznych skóry, używa się mieszaniny mieszaniny ze wszystkich wód mineralnych. Znaną wodę stołową "Anka" produkuje się także z mieszaniny wszystkich wód mineralnych uzdrowiska.

      Skład chemiczny wód mineralnych pod względem jakościowym jest dla poszczególnych źródeł stały, zmienia się natomiast stężenie skladników w zależności od opadów i poziomu wody gruntowej.

      Woda "Mieszko" jest bogata w następujące składniki" kwaśny węglan sodu (NaHCO₃), kwaśny węglan rubidu (RbHCO₃), kwaśny węglan amonu (NH₄HCO₃), kwaśny węglan litu (Li HCO₃), chlorek sodu (NACI), siarczan sodu (Na₂SO₄), siarczan potasu (K₂SO₄), kwaśny węglan wapnia (Ca(HCO₃)₂), kwaśny węglan strontu (Sr(HCO₃)₂), kwaśny węglan magnezu (Mg(HCO₃)₂), kwaśny węglan żelaza (FE(HCO₃)₂), ponadto krzemionki i wolny kwas węglowy (CO₂).

      Woda "Dąbrówka" spośród wymienionych jonów nie zawiera kwaśnego węglanu baru, ponadto posiada mniejsze stężenie jonów Na o CI. Fe SO₄ , i wolnego CO₂. Jeszcze mniejszą zawartość SO₄ zawiera woda "Młynarz".

      Ogólna charakterystyka tych wód jest następująca: ze względu na zawartość bezwodnika kwasu węglowego oraz podanych składników wody te zaliczamy do szczaw alkalicznych, alkaliczno-ziemnych, siarczanowych i hipotonicznych. Woda "Dąbrówka" i "Młynarz" w odróżnieniu od wody "Mieszko", są szczawami lekko siarczanowymi, ponieważ zawierają stosunkowo mniejsze stężenie jonów SO₄. Żadna z mineralnych wód Szczawna Zdroju nie należy do grupy solanek, jak to sugerowała poprzednia - nadana w 1945 r.- nazwa uzdrowiska Solice. Obecna nazwa uzdrowiska Szczawno odpowiada podstawowej i charakterystycznej zawartości składników chemicznych wód źródeł leczniczych uzdrowiska.
Nazwę tę zaproponował zmarły wybitny balneolog prof. Antoni Sabatowski.

      Woda "Mieszko" posiada najstarsze tradycje w dziedzinie wskazań leczniczych. Do niektórych z tych właściwości możemy na pewno zaliczyć : Pobudza apetyt, usuwa słabośc żołądka i uwalnia go od złych soków, pomaga przy zaflegmieniu, ułatwia trawienie, usuwa zaburzenia nerek i ułatwia trawienie, przyspiesza mocz i usuwa kamienie. Główne wskazania do leczenia woda "Mieszko" to na pewno przewlekły i alergiczny nieżyt dróg oddechowych, rozedma płuc abturacyjna bez objawów niewydolności oddechowej i krążenia, stany po przebytym zapaleniu płuc, pylica płuc i dychawicy oskrzelowej. Korzystny wpływ wody "Mieszko" obserwuje się także w przewlekłych nieżytach żołądka, jelit i dróg żółciowych, głównie ze względu na dużą zawartość składników alkalicznych. Głównym przeciwwskazaniem jest czynna gruźlica płuc.

      Źródło wody "Dąbrówka" wytryska w piwnicy sanatorium "Korona Piastowska". Źródło to dużego rozgłosu nabrało w latach 1880-1890. Od 1840 roku właścicielem tego potoku i źródła był Karol Hauptmann. Własnościami leczniczymi źródła "Dąbrówka" zainteresował lekarz jeden z jego późniejszych właścicieli Hermann Scheumann. W 1909 roku. Książę von Pless odkupił od Scheumanna hotel wraz ze źródłem i włączył do ogólnej puli wód mineralnych uzdrowiska. Woda "Dąbrówka" ma w odróżnieniu od wody "Mieszko" nieco ziższe stężenie siarczanów. Dlatego bardziej nadaje się do leczenia schorzeń urologicznych, jak kamica nerkowa, stany nieżytowe dróg moczowych, stany po zabiegach chirurgicznych pęcherza lub dróg moczowych. Najbardziej skutecznie działa ona w przypadku kamicy dróg moczowych. Kurację tą wodą stosuje się również w przypadku lekkiej postaci cukrzycy, jak również w otyłości i w skazie moczanowej.

      Źródło "Młynarz" wypływa w piwnicach Zakładu Przyrodoleczniczego. Nazwa ta pochodzi od tartaku i młyna który istniał w 1800 roku w miejscu wypływu źródła (miejsce to jest zaznaczone kamieniem młyńskim). Szczawę alkaliczną "Młynarz" stosuje się głównie w leczeniu schorzeń narządu pokarmowego, jak nieżyty przewlekle żołądka, stany po przebytym wrzodzie żołądka lub dwunastnicy, w przewlekłych stanach zapalnych dróg żółciowych, przewlekłych nieżytach jelit, w chorobie kurczowej jelita grubego itp.

      Zakres świadczeń uzdrowiska nie ogranicza się do kuracji za pomoca wymienionych wód mineralnych. W Zakładzie Przyrodoleczniczym oraz w sanatoriach stosuje się liczne zabiegi. Są to między innymi inhalacje wody mineralnej "Mieszko", wzbogacone inhalacjami solankowo-jodobromowymi, niekiedy z dodatkiem olejów eterycznych, inhalacje w komorach pneumatycznych oraz inhalacje specjalne z dodatkiem środków farmakologicznych.

      Leczenie odbywa się także fizykoterapia która jest wyposażona w nowoczesną aparaturę i obejmuje: diatermię, światłolecznictwo, galwanizację, jontoforezę, kapiele czterokomorowe i ultradźwięki. Do tej grupy zabiegów należą masaże wodne i zwykłe, które z reguły stosuje się u chorych z dychawica oskrzelową, z rozedmą płuc, jak również w otyłości.

      Leczenie uzdrowiskowe daje niewątpliwie duży efekt u większości kuracjuszy. Możemy to zauważyć zwłaszcza w chorobach dróg oddechowych. W atmie oskrzelowej uzyskuje się niejednokrotnie kilkumiesięczne remisje po przebytym leczeniu. Urolodzy notują bardzo dobre efekty lecznicze po kuracji pitnej u chorych z kamica nerkową i nieżytami dróg moczowych. Może mniej zdecydowana, ale także poprawę obserwuje się u chorych ze schorzeniami narządu pokarmowego.

      Tak więc możemy śmiało stwierdzić, że uzdrowisko Szczawno Zdrój dzięki klimatowi i swoim zasobom naturalnym oraz urządzenią zabiegowym spełnia niewątpliwie bardzo pożyteczną rolę w służbie zdrowia, uzupełnia leczenie szpitalne w sensie rehabilitacji oraz pomaga skutecznie w zadanich profilaktycznych.

Do góry